منیب

مُنیب گر ذلیل است باشد دلی برایش***مملوء ز مهر رویت،هم بغض هر عدویت

منیب

مُنیب گر ذلیل است باشد دلی برایش***مملوء ز مهر رویت،هم بغض هر عدویت

مشخصات بلاگ
منیب

الحمد لله الذی جعلنا من المتمسکین بولایته ...

طبقه بندی موضوعی
آخرین مطالب

۱۴ مطلب با موضوع «دل نوشته» ثبت شده است

 

 

 

دانی که علی کیست؟ به حق آیت عظماست

در آینه ی وجه خدا نور هویداست

 

او مظهر اسماء الهی و صفات است

یعنی به اشارات علی، امر مهیاست

 

الله احد، مظهر او نیست به جز یک

این است دلیلی که علی یکّه و تنهاست

 

لولاک به ما گفت که او علت ما بود

چونان که علی نفس رسول و شه والاست

 

عالم همه از نور وجودش شده پیدا

زیرا که علی، فاطمه و فاطمه، زهراست

 

گر کلّ رسل در صف عشاق علی اند عجب نیست

خاتم ز کمالات علی واله و شیداست

 

جنّ و ملک و انس، غلامان سرایش

از بس که امیر دو سرا سید و آقاست

 

ما خرجیمان از کرم اوست سرازیر

هر طفل به هر حال کفیلش خود باباست

 

ای بی خبران دست و دل از غیر بشویید

جنّت فقط آرامگه شیعه مولاست

 

دانی که علی کیست؟ نفهمی تو مُنیبا

زیرا که فقط حق به علی، عالم و داناست

 

عید سعید غدیر ۱۴۳۶ - ۱۳۹۳

 

  • مهدی جعفری


دوباره یاد تو کردم دلم هوایی شد

برای مرغ دلم حکم حق رهایی شد

 

هر آنکه نام تو را بُرد بی درنگ آقا

ز روح و جان و روانش مِحن زدایی شد

 

در این سرا دل هر کس اسیر بند کسی است

خوشا کسی که به دام  شما فدایی شد

 

دل کسی که هوای لقای رب دارد

به یک نگاه رئوفانه ات خدایی شد

 

چه سود بُرد هر آنکس که روی، سوی تو کرد

که مشکلات امورش گره شایی شد

 

رود جنان و نبی را مُصاحب است آنکه

لقب به نامه ی اعمال او رضایی شد

 

مقام و منصب من پادشاهی دنیاست

که شغل من به در خانه اش گدایی شد

 

میان صحن شما روضه ی وداع خواندم

که دل ز غربت ارباب کربلایی شد

 

دل عقیله ز داغ برادرش خون شد

رسید وقت فراق و دَم جدایی شد

 

حسین عازم میدان و زینبش گریان

تمام کفر به صف شد ، عجب بلایی شد

 

به سنگ و نیزه و شمشیر ،  مُثله اش کردند

محاسنش به دَم حنجرش حنایی شد

 

مُنیبا حرف کوته کن که غوقا در حرم افتاد

ببخشید حضرت ثامن اگر خبط و خطایی شد

 

مشهد الرضا (علیه السلام) – مرداد 1393

 

 

 

  • مهدی جعفری


صلّی الله علیک یا قتیل العبره

اشک چشمم به دل غم زده مرهم نشود

یا که آهم خُنکای تب قلبم نشود

تو چه کردی که هر گاه لبم نام تو برد؟

چشم زمزم، نمِ یک گوشه چشمم نشود

آذر ماه 1392

  • مهدی جعفری

 دل  را  زِ سر  زلف  تو  جانا  مکنم  باز

نای  دل  خود  را  به  هوای  تو  کنم  ساز

عکس رخ ماهت همه جا نقش خیال است

با  عشوه  هر  بی  سر  و  پایی  مکنم  ناز

آذر ماه 1391

 

  • مهدی جعفری

دل بده ای آسمان بر این دل غم دیده ام

تا بنالی روز و شب بر این دل هم دیده ام

***

لیک می دانم که  نتوانی  کشی  بار  دلم

چون که از روز ازل با غم سرشته شد گلم

***

دل دهید یا ایها الموجود فی ارض و سماء

تا بگویم  بر  شما  داغ  شه  کرب و بلا

***

زینبم، جدّم رسول الله ، ختم المرسلین

که سفارش کرد با آه دل و سوزی حزین

***

این کتابُ الله بُود  تفسیر  یاران کساء

آن دلیلان وجود و هستی ارض و سماء

***

هر که یابد طاعت این جمع را از روی جان

سلطه می یابد زمین و عرش را در هر زمان

***

هر که را دشمن شود با حامیان عقل و دین

لعنة  الله  علیه  کائنات  اندر  جبین

***

مردمانش بی شرف، بل هم اضل بود این دیار

غیر  چندی  که بر آن  افلاکیان  بودند  یار

***

سیّما آن  دو لعین  زاده حیض و زنا

ریشه ظلم و نفاق شرک را کردند بنا

***

برچشاندند زهر کین بر حامی و بنیان دین

تا بدست  آرند  تختی و حکومت  در زمین

***

داغ احمد تازه بر دلهای ما بنشسته بود

داغ سیلی خوردن مادر بر آن افزوده بود

***

داغ  یعنی  سوزش بال  کبوتر  پشت  در

سقط محسن، زخم سینه، بعد آن اشک پدر

***

گل باغ علی پرپر، دل ما از غمش خون شد

نه تنها خانه حیدر که عالم زار و محزون شد

***

دلا سوز  از غم  خانه نشینی  شه  دلها

که از داغش خون گریند سبکبالان منزلها

***

بنال از ناله فُزتُ که سوزاند کَه و مَه را

وز آن آه یتیمانی که لرزاند دل شه را

***

امیر کشور دل بار بست از منزل فانی

که شادی بعد او بر ما حرام آمد به یک آنی

***

کریم  آل  طه را به  دیناری  رها  کردند

شکستند حرمت او را و بر حقش جفا کردند

***

بگریید و بسوزید از غم تنها ترین سردار

که همسر قاتلش گردید و مادر از برش غمخوار

***

زکین آن زن ملعونه و بد عهدی یاران

بَرَش تُحفه فرستادند از پیکان کمانداران

***

بعد از شهادت حسن آن ماه عالمین

تنها امید این دل غمدیده شد حسین

***

بُوَد خوش دل غمدیده، بُوَد سایه ای بر سر

رفتند  همه ، هست  گل  من  بَرَم  اندر

***

اما  بُوَد  مقدّر من  سوز و آه دل

باید جدا شوم به مصیبت ز ماه دل

***

جانا بسوز از غم محمل  نشین  غم

غم با دلش اجین و دلش همنشین غم

***

ای  دل شنو  ندای غریبی  کاروان

آهی که از حرارتش افتد شرر به جان

***

ادامه دارد ...

 

  • مهدی جعفری


دل  را زدم به  دریای بی کران رویت

منزل به منزل آیم نجوا کنان به سویت

***

با خادمان خود  گو، ره از برم  نبندند

گرچه بُدم گنهکار، باشم که کلب کویت

***

در بارگاه عشقت هوش از سر و کفم رفت

شوری  دهد به عالم  یک  قطره از  سبویت

***

ما تشنگان وصلیم، جامی به دست ما ده

سقایت  عالَمی  بسته  به  راه  جویت

***

سالک به راه معبود، گر طی نمود منزل

میزان مقابل  او باشد  که خلق و خویت

***

دانم که قبر و محشر، پا می نهی به چشمم

این است  مدعایم ، قسم  خورم  به مویت

***

مُنیب  گر  ذلیل است ، باشد دلی برایش

مملوء زمهر رویت، هم بغض هر عدویت


مشهد مقدس، تابستان 1389

 

  • مهدی جعفری

گر غریبی را ز غربت  رنج هایی  مشکل است

از  بر  دریای  دل  در  خلوتش  صد  صاحل است

***

هر که را در زندگی فرصت برای خویش نیست

آدمش او را مخوان در عمر خود بی حاصل است

اسفند ماه 1388

 

  • مهدی جعفری


ز هجر روی چو ماهت شرر به جان افتاد 

فراق  بین  گل  و  بین  باغبان  افتاد 

***

قدم  بنه سر چشمم  که قرعه عشاق

تفألی  زدم ، آری  به  ناممان  افتاد

مهرماه 1390

 

  • مهدی جعفری

 حبیب من شود آیا نظر به ما بکنی 

برای ما دل شب یا سحر دعا بکنی

***

دلم  برای  شما  گاه  گاه  میگیرد 

بیا که عقده آن را فقط تو وا بکنی

تابستان 1390

 

  • مهدی جعفری

دل در گرو پیچ و خم زلف سیاهیست 

مست  قدح پر  زمی چشم خماریست

***

جانا  نظری بر  دل  بیچاره  ما  کن 

تا غیر نگوید ز هوی واله و داعیست

اسفند ماه 1388

 

  • مهدی جعفری